I'll Show You How Great I am

Tyler Durden? Postać znana, może nie dla wszystkich. Wydawałoby się zwykły koleś, jakich pełno na ulicy. Zaraz, zaraz, on nie jest zwykły. Dlaczego?
Wielu z was kojarzy tę postać z filmu ,,Fight Club'', na podstawie książki o tej samej nazwie. Tyler jest szczęśliwym człowiekiem mimo, że jest sprzedawcą mydła, mieszka w ruderze, nie ubiera się w Armanim ani Hugo Bossie, a nawet nie ma samochodu. Więc co czyni Tylera szczęśliwym skoro nic tak naprawdę nie ma?
Wolna wola, dar od Boga, którzy wykorzystują naprawde nieliczni, on wykorzystuje doskonale.
Wszyscy są od czegoś uzależnieni. Najczęściej od alkoholu, narkotyków, nikotyny, pieniędzy. Ale po tym filmie uderzyło to we mnie z siłą 200 bomb nuklearnych. Jesteśmy prawie wszyscy uzależnieni od strachu. I niby kurwa dlaczego? Boimy się, że umrzemy, boimy się bólu i cierpienia, jak i tak nas to spotka. Jesteśmy kropką na osi czasu, a nam wydaje się, że zawsze będziemy w centrum uwagi, i naszym zachowaniem nie należy narażać się na krytyczne komentarze ze strony wszechwiedzących sąsiadów, znajomych, i nauczycieli, którzy mówią, że możesz być kim zechcesz, jednak kierują nas w zupełnie odwrotną stronę. Oni tak naprawde sami są uzależnieni od strachu, a myśl, że ktoś inny może nie być wzbudza w nich na początku zazdrość, potem jednak przeradza się w podziw. Samym myśleniem, że możemy się pomylić, że się zbłaźnimy i poniżymy, wprowadzamy się w błąd. (,,Powiem konkretnie jak w filmie - ,, uświadom sobie, że pewnego dnie umrzesz'' - zawsze sobie wmawiamy, że mamy jeszcze dużo czasu, że jeszcze zaszalejemy. A może to ostatnia noc twojego życia, więc baw się i szalej. Bo gdy śmierć nieustannie się do ciebie uśmiecha, musisz odwzajemnić uśmiech inaczej będziesz tchórzem do końca życia''.) Tyler nie kupował nie potrzebnych pierdół, które wciskali mu akwizytorzy, kolorowe gazety i reklamy w TV. Był dzięki temu szczęśliwszy, bo nie musiał się martwić o to czy te pierdoły, będą potem całe, choć i one tak prędzej czy poźniej się rozwalą. Chodził pewnym krokiem, ubierał się w zwykłe ciuchy, które mógł kupić na balcerku. Jego osobowość przysłaniała wszystkie zewnętrzne cechy. Robił to co chciał robić, miał jaja i odwage na to, a przy tym dobrze się bawił. Dla niego była to rzecz oczywista, bo nie musiał się nikomu podlizywać, dbać o swój wizerunek wśród lokalnej społeczności, taki wizerunek człowieka wolnego sam wykształtował, i każdy o tym wiedział. Był liderem, bo chciał nim być, był jak wielki magnez przyciągający małe kawałki metalu, które zobaczyły w nim człowieka, który był taki jacy oni sami chcieliby być. Stworzył własny świat do którego wszystkie kobiety i mężczyźni chcieli się dostać, a że było to trudne starali się jeszcze bardziej. Przełamał bariere, którą większość ludzi nie przekroczy nigdy - bariera strachu, dzięki czemu nigdy z nim byś się nie nudził, był nieprzeciętny, genialny, miał własną wolę, własne zdanie, charyzmę, i to go wyróżniało, dzięki czemu był wielki. Jeśli przełamiesz tą barierę nie będziesz tylko statystyką, będziesz jak Tyler Durden. Więc przełam tą barierę przyjacielu, tak małą i wielką zarazem. Staniesz się wolny i szczęśliwy...

Tyler: 'All the ways you wish you could be, that`s me ! I look like you wanna look, I fuck like you wanna fuck, I am smart capable, and most importantly I am free in all the ways you are not.'

Dom jest tam, gdzie jest twoje serce. Powinieneś zawierzyć swojemu sercu na tyle, aby odkryć, że twój dom nie musi być tam, gdzie (w tym życiu) się urodziłeś. Część ludzi wie to od zarania, inni, jak ja, dowiadują się tego znacznie później i muszą mieć za sobą sporo perypetii, aby to chwycić.

Jeśli ktoś chce po końcu związku panicznie wrócić do niego, to tak naprawdę boi się zmian. Nic nie kończy się bez powodu. Nawet ewentualny powrót to strata czasu. Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. Choć w tej rzece przepływa już inna woda to mimo wszystko ta sama rzeka. Żeby ponowne zjednoczenie miało najmniejszy sens, to obie strony muszą przemyśleć swoje błędy, wyciągnąć wnioski i faktycznie spróbować oraz jednocześnie, mocno się starać. W mojej opinii 99% takich powrotów to strach przed nieznanym i brak innych opcji. Jeśli człowiek nie ma opcji, to powinien sobie je stworzyć. 

Wyobraź sobie, że masz dom i dzielisz go z kobietą i ona mimo Twoich usilnych próśb, co chwilę przynosi jakieś śmieci. Mimo że ten dom jest piękny, są nowe perskie dywany (kij, że ich nie lubisz, ona chciała i się zgodziłeś, paskudzą wystrój), marmur, luksusowe wyposażenie to ona znosi te śmieci cały czas, bez ustanku. W tym domu zaczyna coraz bardziej cuchnąć. Śmierdzi i wietrzenie nie pomaga. Tych odpadków jest coraz więcej i już nie ma, jak się w tym wszystkim wspólnie pomieścić. Wstyd też do takiego domu kogokolwiek zaprosić. W końcu nie możesz z nią wytrzymać i wychodzisz. Ona wysadza ten dom. Koniec. 

Tymi śmieciami są wszystkie przejawy braku lojalności (obgadywanie za plecami i w towarzystwie), fochy, żale, szukanie zaczepek i powodów do kłótni, brak wierności i tym podobne trudne oraz bezmyślne zachowania. Tym wietrzeniem są wszystkie szanse, jakie dawałeś tej kobiecie. Wstyd przed zaproszeniem kogokolwiek do tego domu jest metaforą obawy przed pokazaniem się w towarzystwie, bo będzie scysja, kąśliwe uwagi i Twoja reputacja zostanie nadszarpnięta. Te niepasujące perskie dywany to alegoria dyktatów na które musiałeś się zgodzić, byle ona nie odeszła. I tak perskie dywany nie pomogły.

Wracając. Śpisz pod gołym niebem, ale jesteś w końcu spokojny. Wszyscy Cię pytają, gdzie jest Twój dom. Mówisz, że wyleciał w powietrze, płaczesz każdemu w rękaw i tęsknisz za starym domem, ale w końcu bierzesz młotek do ręki. Zaczynasz budować nowy. Stawiasz fundamenty od nowa i nagle pika Ci w głowie durna myśl: a co, jakby jeszcze raz zaprosić tę starą kobietę do niego? Myślisz, że tym razem nie będzie Ci znosić do nowego domu śmieci? Poważnie? Znowu zaryzykujesz swoim nowym domem.? Ten dom to Twój świat.

Ty decydujesz kogo wprowadzasz do swojego uniwersum. Jeśli ktoś nawalił raz, to nie bądź zbyt naiwny, że nagle się odmieni i podziękuje Ci, że jesteś taki litościwy, bo go zapraszasz ponownie. Nie, on znowu podpali zapewne Twój świat, bo już raz to zrobił, a Twój przejaw dobrej woli ma za Twoją słabość. 

Jeśli kobieta wychodzi z Twojego świata, to znaczy, że się jej nie podobał. Zastanów się dlaczego i buduj lepszy. Tylko zaproś do niego inną, nową panią domu. W końcu może nie będziesz też musiał mieć w nim nie pasujących perskich dywanów. Być może z nią stworzysz lepszy duet. 

Każdy facet to samiec. Pomyśl koniec związku to szansa na nową wybrankę, nowy seks, czujesz ten zapach nowego seksu (weź głęboki oddech), wspaniałe, wspaniały zapach. A Ty tę wizję nowej, fajnej dziewczyny chcesz zaprzepaścić, bo będzie trudno. Jasne, że będzie trudno. Zapewne wypadłeś z obrotu. Kobiety nie czekają na Ciebie jak mistera świata, ale jeśli będziesz szukał, próbował to w końcu znajdziesz nową dziewczynę.

Tekst można obrócić w drugą stronę. Jeśli Ty cały czas zaśmiecałeś dom kobiecie, to weź miej, chociaż litość i daj tej biednej dziewczynie spokój. Miałeś mnóstwo okazji, aby się ogarnąć po którymś wietrzeniu, ale Ty dalej napinałeś żyłkę i jesteś zdziwiony, że Ci się rybka zerwała. Miała już tego wszystkiego dość. To jak w Testosteronie: przynajmniej się godnie rozstań. Życz jej wszystkiego dobrego i nie zatruwaj jej życia. Nawet jak poprawisz swój świat to ona już nie chce drugi raz do niego wchodzić. 

Szacunek

Szacunek jest jedną z najważniejszych rzeczy w relacjach z innymi ludźmi. Jeśli nie zdobędziesz szacunku kobiety, nie posuniesz tej interakcji dalej, ponieważ bez tego nic nie jest możliwe. W momencie, kiedy kobieta Ciebie szanuje, bierze to, co mówisz, na poważnie i staje się to dla niej prawdziwe. Są tylko dwa rodzaje szacunku: strach i podziw. Szacunek jest również potrzebny, by ją prowadzić, by wyciągnąć z niej otwartą, spontaniczną i seksualną kobietę. To niesie ze sobą wzrost odpowiedzialności za to, co robisz i mówisz.

Jak zasłużyć sobie na jej szacunek? Przede wszystkim miej szacunek do samego siebie. Ona będzie miała Ciebie za nic, jeśli Ty nie masz o sobie dobrego zdania. Również szanuj ją, to, co robi, co mówi. To wszystko przecież świadczy o tym, kim jest. Lecz nie powinno to być na zasadzie: „OK, szanuję cię i wszystko ci wolno”. To powinno być obustronne. Musisz mieć swoje zasady i wyznaczać granice. Szanuj swoje zasady i granice, a kiedy ktoś je przekroczy, nie bój się tego głośno powiedzieć: „Nie podoba mi się to, co zrobiłaś”.

Nigdy nie zmieniaj przekonań dla kogoś. One mają wypływać ze środka i być Tobą. Jeśli zachowujesz się jak chorągiewka na wietrze, to nigdy nie będziesz szczery i prawdziwy z samym sobą. Szanuj siebie, swoje potrzeby, dążenia... Wtedy inni też to będą robić.

Kobiety są z natury uległe, a Ty jesteś facetem i Twoim zadaniem jest prowadzić je przez życie. Czy facet, który pyta: „Czy mogę cię pocałować?”, „Gdzie pójdziemy wieczorem?”, to ktoś, kto będzie to w stanie zrobić? Nie sądzę. Tak samo jest z tym, co mówisz. Nigdy nie koloryzuj i zawsze podążaj za tym, co powiedziałeś. Nigdy nie mów czegoś, czego nie masz zamiaru zrobić, nigdy nie rozmawiaj o czymś, czego nie zrobiłeś, nigdy nie zmyślaj. Po co to robisz? Chcesz, żeby kobieta Cię bardziej lubiła za to, jaki nie jesteś?

Unikaj przechwalania się, ile to masz pieniędzy, jakim jeździsz samochodem albo cokolwiek innego. Próba zaimponowania tym jest zawsze odbierana jako dopompowywanie swojego ego. Wielu mężczyzn idzie do łóżka z przygodnymi kobietami, a później opowiada o tym swoim znajomym. Myślisz, że jeśli kobieta usłyszy coś takiego, bę- dzie Cię za to szanować? Będziesz dla niej kolejnym mężczyzną myślącym tylko o jednym — żeby jak najszybciej zaciągnąć ją do łóżka, aby później móc się pochwalić tym wśród kolegów. Unikaj opowieści o swoich byłych, nie potrzebujesz przecież udowadniania swojej wartości, a traktowanie kobiet jak trofeów nic dobrego Ci nie przyniesie.

Lojalność

Czasami szczerość wchodzi w drogę lojalności. Czasami ten sekret nie jest do końca nasz i zdradzając go, można zaszkodzić innym.

Stephenie Meyer

Zawsze powtarzam, że nikt nie wejdzie w związek z kobietą, co do której ma obawy, że go zdradzi. Nawet jeśli mężczyzna odbił komuś dziewczynę, to uważa, po prostu, że jest lepszy i żyje w przekonaniu o swojej wyjątkowości, przez co sądzi, iż ona jemu nie zrobi podobnie. A, co gdybym Ci powiedział, że nielojalność to najlepsza droga do zdrady, rozpadu związku? Uwierzyłbyś? Dałbyś wiarę, że to jej „niewinne” wygadywanie się do postronnych bardziej Ci szkodzi niż jakiś Alvaro w jej pobliżu?

Wiele słów się powiedziało na temat odbycia poważnej rozmowy przed związkiem i przedstawieniu swoich zasad. Nie jestem zwolennikiem tego rozwiązania, bo traktujmy kobietę jak kobietę, a nie dziewczynkę. Nie jesteśmy jej ojcem. Natomiast jestem wielkim orędownikiem rozmowy o poglądach i wartościach oraz sygnalizowaniu, co jest podstawą zdrowej relacji. Zapomina się o tej ważnej „elce”. Daje się wolną rękę kobiecie. Nie zauważa się tego problemu. Największy błąd, jaki można popełnić na wejściu. Co robi większość? Psuje Ci opinie. Robi Ci gnój, a Ty nawet tego nie dostrzegasz. Przychodzi do Ciebie, od koleżanki po spotkaniu i całuje jest milutka? Na pewno? Może właśnie wraca z gnojowiska i daje Ci pocałunek Judasza?

Kobiety mają dwie fazy. Nie mniej, nie więcej.
I. Na początku jak jest zauroczona, po brzuchu latają motyle, całe stada, to szczebiota do wszystkich i robi Ci fantastyczną opinię. Ona nie dostrzega żadnych Twoich wad. Ty jesteś pan ideał. Usypia Twoją czujność. Myślisz, że tak będzie zawsze? Nie będzie w Tobie wiecznie widzieć swojego rycerza, oj nie. Najgorsze, co można zrobić, w tym czasie, to dopytywać, w jaki sposób Cię chwaliła do koleżanek. Jak? Co mówiła? A co one mówiły? Aww, so sweet. Ciebie to nie może wzruszać, bo Twoja pewność siebie jest zależna tylko od Ciebie. Znasz swoje, plusy, minus, lubisz siebie. Nie dopytuj. Zbijaj to: fajnie, ale mnie interesuje tylko Twoje zdanie, a nie koleżanek.

II. Motyle w większości uleciały, pałętają się jeszcze dwa w brzuchu, krążą sobie ostatkami sił. Ona zaczyna dostrzegać w Tobie wady. Nie zachowuje ich dla siebie, bynajmniej. Zaczyna się dzielić nimi ze swoim otoczeniem. Ty, wychodząc do świata, ubierasz zbroję, jestem najlepszy. Ona tę zbroję rysuje. W związku jest się na tyle blisko, że się człowiek odsłania i wyjawia swoje sekrety. Tylko Ty wyjawiasz jej to wszystko, a nie całemu światu. Nie udzieliłeś jej koncesji na powielanie informacji.

Często też mówię, że od kobiet można się wiele nauczyć. To jest najlepszy przykład, jak cenną lekcję one potrafią udzielić mężczyźnie. Zauważyłeś może, jak kobiety, niekiedy nawet fanatycznie dbają o swoją opinię? Nie całuj mnie tutaj, patrzą ludzie. Nie mów tak głośno, bo ktoś usłyszy. Przy moich znajomych masz się zachowywać. Mężczyźni na to nie zważają. Kardynalny błąd, w świecie, w którym tak modne stało się budowanie własnej marki. Nie pamiętasz czasów podstawówki? Początek roku, nabiłeś sobie dobrych ocen, pokazałeś się z dobrej strony, wyrobiłeś sobie fantastyczną opinię, a potem na niej leciałeś. Świetna strategia. Wyobraź sobie, jakby Ci wtedy ujawniła się jakaś niecna koleżanka i wtrąciła się w Twoją rozmowę z nauczycielem:
— Z zachowania wystawiam Ci ocenę wzorową. Świecisz przykładem dla innych uczniów – oznajmił nauczyciel.
— Dziękuję – odparł uczeń.
— Proszę pana, ale on nie powinien dostać takiego wyróżnienia, bo jego mama cały czas narzeka, że nie sprząta pokoju. To jest niechluj – włączyła się do dyskusji, nie pytana inna uczennica.

Co byś chciał zrobić takiej koleżance? Pewnie chciałbyś ją przysłowiowo udusić. Mała, podła żmija, co wsadza nos, gdzie nie trzeba. Chciałbyś z taką żmiją dzielić świat i sypialnię? „Yummy”, co? Pewnie Twoje marzenie.

Psucie opinii, Twojej marki, to jedyny negatywny skutek? Skądże.

W związku powinny być tylko dwa centra dowodzenia. Ty i ona. Natomiast, kiedy ona robi do innych „wyrzyg myśli” na Twój temat, to tych ognisk decyzyjnych pojawia się, o wiele więcej. Nagle jakaś jej koleżanka, matka, kolega ma duży wpływ na Twoje życie. Przez nią lecą ich projekty decyzji wpływające na Ciebie. Zazwyczaj dostarczają Ci trosk i niepotrzebnych nerwów. Oni nie są obiektywni, oni stają po jej stronie i głaskają ją po główce. Podbuntowują ją. Utwierdzają w negatywnym nastawieniu do Ciebie.

Problem, przy tym jest taki, że odbywa się nad Tobą proces zaoczny. Ty, nie jesteś powołany. Nie jesteś podmiotem, tylko przedmiotem w ich dyskusji. Ona dba o swoją reputację i przedstawia siebie w pozytywnym świetle, a Ciebie odmalowuje w najgorszych barwach. Kontradyktoryjność, fest.

Czy to już koniec negatywnych skutków? Skądże.
Jeśli popełnisz błąd, to Twoja partnerka Ci go wybaczy. Ona widzi całe spektrum waszej relacji, dobre i złe strony. Wyjawiając złe rzeczy postronnym osobom sprawia, że ci ludzie patrzą na Ciebie nieprzychylnie. Oni mają dostęp zazwyczaj tylko do wiedzy, o Twoich błędach. Oni nie wybaczają i pamiętają doskonale Twoje potknięcia, zatem nagle „przyszła teściowa” Cię nie lubi. Jej znajomi patrzą na Ciebie chyłkiem. Patrz, jakie to jest głupie. Obsmarowuje Cię, wyrabia złą opinię, a potem zaprasza lub ciąga Cię po swoich znajomych. Gdzie tu sens i logika? W ich towarzystwie czujesz się jak persona non grata i zastanawiasz się dlaczego? Przecież fajny, zabawny ze mnie gość. Nie wiesz tego, że ktoś nie rozłożył na Twoje przybycie czerwonego dywanu tylko wylał tonę pomyj. Wokół Ciebie śmierdzi i nie dziwota, że nie chcą z Tobą obcować. To ta Twoja „ukochana” urządziła Ci takie wspaniałe wejście.

Czy to już koniec negatywnych skutków? Skądże.
Jeśli mówi o Tobie źle matce lub koleżance, to grozi Ci tylko rozpad związku i zmarnowanie czasu. Natomiast, jeśli mówi to koledze-orbiterowi, to on sobie zada trud, aby ją wysłuchiwać, bo to będzie inwestycja pod ich przyszły, wspólny seks. Może zastosować dwie strategie. Po pierwsze przymilać się, głaskać po główce (oj, on niedobry, ty taka wspaniała) i próbować błyszczeć na Twoim tle. Wtedy może rzucać sugestywne teksty: — Zasługujesz na kogoś lepszego (w domyśle, ja nim jestem). Po drugie, tylko wysłuchiwać, usypiać jej czujność, wychodzić na prawego gościa i szykować żel. Brak lojalności to prosta droga do zdrady.

Czy to już koniec negatywnych skutków? Skądże.
Niektóre kobiety mi mówiły: — Ale ja mam prawo się wygadywać. Na to tylko odpierałem: — W mojej ocenie nie, ale to nie mój problem. Panna leciała do odstrzału, bez żadnego żalu, bo to pachnie toksyną i brakiem rozumku. Jej wygadywanie się nie służy w żadnej mierze związkowi. Jej może tak, bo ujdą z niej emocje na jakiś czas. Kobiety chcą związku i zachowywać się jak bez związku. Rzadko, która kobieta myśli kategoriami dobra wspólnego, raczej kieruje się własnym interesem.

Takie zachowanie nie wpłynie pozytywnie na związek, bo ona się wygada, wyrzuci, co jej leży na wątrobie, ale dywan dalej będzie śmierdział. Znowu tego fetoru nie wytrzyma i znowu będzie musiała powielać schemat. Po prostu nie rozwiązuje problemu u źródła. Na to już brakuje odwagi, bo druga strona użyje argumentów, będzie się bronić, oponować, to zbyt męczące.

Należy przed związkiem dziewczynie zaprezentować pogląd, iż „brudy pierze się w domu”. Jeśli ona tego nie rozumie i nie przemawiają do niej powyższe argumenty, to można od razu założyć, że nie nadaje się na partnerkę do związku. Oszczędźcie sobie czasu i ewentualnego poroża

W związku nie ma zazdrości, istnieją obawy.

Gniew zazdrosnej kobiety jest niebezpieczniejszy niźli wszystko inne na ziemi.

Margit Sandemo

Nie ma czegoś takiego, jak zazdrość w związku. To jest kobieca propaganda i nazewnictwo, które mężczyźni bezmyślnie przejęli. O co ma być zazdrosny mężczyzna w związku? O kobietę? Przecież on ją ma, chociaż nie chodzi o stan posiadania, jak rapował mądrze Pezet. To ten drugi może być zazdrosny, że ty zdobyłeś taką kobietę. Dostrzegasz już tę korelację?

Zatem co odczuwasz? Lęk lub strach, zależy jak patrzeć na podłoże. Na pewno masz obawy, że utracisz tę kobietę na rzecz innego mężczyzny. Czujesz się zagrożony. Chyba to czujesz prędzej niż zazdrość taką, że chciałbyś być jak tamten facet, który ów stan obawy wzbudził?

Z czego się to bierze? Z tego, że to jest symbol, iż przeinwestowałeś związek. Widomy znak tego. Co to oznacza? Nic więcej i nic mniej niż to, że skupiłeś się na kobiecie, nie jest ona twoim dodatkiem do życia, ale stała się dla ciebie słońcem, epicentrum. Tym samym twój rozwój osobisty uległ obniżeniu i zaczynasz to odczuwać. Już nie patrzysz na siebie tak jak ją zdobywałeś, czyli: „jestem fantastycznym, wyluzowanym gościem”, bo nim ją zdobyłeś to zapewne byłeś po związku jakimś i przerobiłeś ten czas na ulepszenie siebie, po czym sięgnąłeś po kolejną kobietę w swoim życiu. Po zdobyciu jej osiadłeś na laurach i teraz odczuwasz paniczny lęk, jak tylko ona ma jakieś lepsze relacje z innym mężczyzną.

Co robią inni, a co powinni zrobić? Mężczyźni stają się zaborczy, ograniczają kobietę, chcą ją kontrolować, aby odgrodzić od konkurencji. Stają się despotyczni. Strzelają sobie w stopę przez kolano. Ich psychoza się pogłębia. Ponadto zamiast poluzować relację, a zarazem ją wzmocnić to ją wzmacniają tylko, czyli chcą więcej przebywać z kobietą, a tym samym nie mają czasu na rozwój i jak to pięknie ujęto w Testosteronie: kółko się zamyka. Należy poluzować kontakty z kobietą w wymiarze czasowym, czyli mniej się spotykać, a w tym czasie skupić się na swoim rozwoju osobistym, przy czym, jak dojdzie do spotkań to dawać na nich „maksa z siebie”, cieszyć się z nich, kosztować na nowo z tą dziewczyną życia. Tylko to musi iść w parze, nie samo wzmacnianie relacji (dam ci wszystko kobieto, przekupie cię, bo boje się, nie odchodź ode mnie, czuję oddech konkurencji na plecach) i też nie samo poluzowanie (wtedy większy dostęp konkurencji, bo ona też ma więcej czasu), ale poluzowanie i wzmacnianie zarazem,by ona w wolnym czasie tęskniła za tobą i twoją obecnością.

Nie dawać sobie narzucać ramy zazdrośnika o jakiegokolwiek mężczyznę. Niestety też mężczyznom nie wypada kobiecie powiedzieć w tym przypadku: czuję obawę przed nim, ale ze sobą możesz być szczery. Dobra czuję to, ale biorę się za siebie. Będę znowu super gościem.

Jeśli kobieta zauważy, że jesteście "zazdrośni" (chętnie wam w końcu przyda taką łatkę, widząc wasze obawy, świetnie to dostrzegając) to może zacząć wami manipulować. Bardzo dobrze oddziałuję się na osoby, posługując strachem. Metoda używana od zarania. Nawet teraz mamy pokój na globie, bo jest strach, że wojna nuklearna zniszczyłaby glob.

Jeśli słyszycie o tym mężczyźnie, że ona się z nim widzi to tylko pozostaje jedno: idziesz z nim? Pozdrów go ode mnie. W tym zaś czasie zamiast przebierać nóżkami ze strachu to warto się wziąć za siebie. Poza tym trzeba zaufać kobiecie. Skoro ją wybraliście to mieliście przekonanie, że jest wierna. Skoro w nią wątpicie to po co z nią jesteście?

Jak wzmocnisz swój rozwój to wróci tamten mężczyzna, co podbił jej serce, bo był pewny siebie i przed nikim nie drżał, jak osika. Jeśli tego nie zrobisz teraz to spokojnie zrobisz to po rozstaniu, chcąc zdobyć nową kobietę. Wybór należy do ciebie.